حدیث حیرتش بشارت داد.

شگفتا! چه توفیق بزرگ و چه قابلیت عظیمی داشت این بانو؟! قابلیتی که توانست او را قابله ی نور ناب و آخرین آفتاب گرداند و آغوشش را اولین مهد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف کند. در مدح و منزلت این بانوی بزرگ، سخن زیاد و حرف بسیار نوشته اند که ما تنها به یک نوشته بسنده می کنیم، می نویسند: «عظمت، منزلت، قدر و جلالت او چون آفتاب در وسط روز روشن است و نیاز به بیان ندارد، درک خدمت چهار امام کرده و در میان دختران حضرت جواد علیه السلام به علم و فضل فراوان ممتاز گشته، مربی علیا مخدره، نرگس خاتون بود و بعد از امام عسکری منصب سفارت را داشته از طرف امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف (سفیر سحر بود) و عرایض مردم را به آن حضرت می رسانید و توقیعات شریفه را از ناحیه ی مقدسه می گرفته و به مردم می رسانیده و مفتخر به قابله شدن برای امام زمان شرافتی بزرگ می باشد که محرم این سر مکتوم گردید و او اول کسی بود که امام زمان را بوسید. درود و سلام بر او باد. شوهر این بانو، سید بزرگواری بود به نام ابو علی حسن محدث، که با چهار واسطه نسبت شریفش به حسین الاصغر فرزند امام سجاد علیه السلام می رسد و دارای سه پسر به نامهای ابو عبدالله الحسین و زید و حمزه بوده است و امروزه مرقد آن بانوی بزرگ را که در پایین پای برادرش امام هادی علیه السلام واقع است شیفتگان آل عدالت و مسلمانان